برخورد‌های پشت سر هم پیچیده گرمازا را در بین یک ماده اکسنده یا این که اکسید کننده و سوخت که یاروهمدم با ساخت گرما، فروغ و روشنایی یا این که هردو میباشد و به صورت شعله نمایان میگردد، «احتراق یا این که سوختن» (combustion) می‌نامند.
در برخورد سوختن بدون نقص، یک ماده با ادله اکسنده همانند اکسیژن یا این که فلوئور برخورد میدهد که تولیدات عکس العمل، ترکیبی از هر دو یعنی ماده سوختنی و اکسنده خواهد بود. به عنوان مثال برخورد‌های ذیل طی سوختن مشاهده میشود:
CH4 + 2O2 → CO2 + 2H2O + گرما
CH2S + 6F2 → CF4 + 2HF + SF6 + گرما
مثالی معمولی‌خیس از سوختن را می‌قدرت این چنین اعلام‌کرد؛ جایی که هیدروژن و اکسیژن با هم عکس العمل می دهند و معمولا در موتورهای موشک از آن به کارگیری میگردد:
2H2 + O2 → 2H2O + گرما
کالا این برخورد بخار آب میباشد.
combustion
بیشترین ماده اکسنده گزینه استعمال برای سوختن در جهان اکسیژن میباشد که در هوای حریم ما به وفور موجود هست. ضمن اینکه در حین استعمال از آن نیتروژن جان دار در هوا نیز در هنگام برخورد حضور داراست؛ البته نیتروژن طبق برخورد تحت در آن دخالتی نمی‌نماید:
CH4 + 2O2 + 7.52N2 → CO2 + 2H2O + 7.52N2 + گرما
به عبارتی‌طور که مشاهده میشود منشا اکسیژن هوا میباشد و درنتیجه بیشترین ماده تشکیل دهنده گازهای خروجی نتیجه ها از احتراق را نیتروژن به خویش اختصاص میدهد.
در حقیقت، برخورد‌های احتراق هیچ‌وقت بدون نقص انجام نمیشوند. در گاز خروجی از سوختن کربن و ترکیبات کربنی ازجمله زغال‌سنگ، هیدروکربن‌ها، چوب و … ترکیبات کربنی و کربن سوخته نشده نیز وجود دارا هستند. افزون بر آن هنگامی که اکسیژن از هوا وارد برخورد میگردد، برخی از ترکیبات خطرناک نیتروژن (NOx) نیز بر اثر گرمای نتیجه ها از سوختن و ادغام با اکسیژن به وجود می آیند.
درباره این سایت